عکس دریافتی از مقبره شیخ امین مبارکه
به گزارش سایت شمس مبارکه . در عظمت شخصیت صاحب بن عبّاد همین بس که علامه امینى در شأن او مىفرماید: او از کسانى است که شرح حال نویس هر اندازه ادیب و سخندان باشد از بیان فضایل و مکارم او ناتوان بوده، زبانش در کام مىخشکد.
ابوالقاسم اسماعیل بن عبّاد فرزند عباس ملقّب به صاحب و مشهور به صاحب بن عبّاد به سال ۳۲۶ ق. درطالخونچه از شهرهای شهرستان مبارکه دیده به جهان گشود.
پدر و اجداد صاحب از بزرگان و سرشناسان اصفهان بوده و مرتبه وزارت داشتند. عبّاس پدر صاحب بدان مرتبه از بزرگی و احترام رسیده بود که مردم او را «شیخ امین» می‌گفتند.
عکس زیر از مقبره صاحب بن عباد است که استان اصفهان واقع شده است .
شما کاربران گرامی نیز می توانید عکس های خود را برای ما ارسال نمایید تا با نام خود شما منتشر شود.
عکس دریافتی از : علی بهرامی
باسلام .مقبره مذکور مربوط به صاحب بن عباد فرزند ابی الحسن عبّاد بن عباس بن عبّادمشهوربه شیخ امین/وزیرودانشمندایرانیبوده و عنوان مقبره شیخ امین به نظر درست نیست.
ابی الحسن عبّاد بن عباس بن عبّادمشهوربه شیخ امین/وزیرودانشمندایرانی
ازعلمای بزرگ اهل حدیث وپدرصاحب بن عبادطالقانی است که صاحب ،علم حدیث رادرنزدوی آموخته است.صاحب (معجم الادباء) از ثعالبی حکایت کرده که” این طالقان از دهات اصفهان است.” (ر.ک: معجم الادباء،ج1،ص296.)که امروزه طالخونچه نامیده شده واز شهرهای شهرستان مبارکه محسوب می گردد.
مردم به اولقب شیخ امین داده لقب داشته است وزارت رکن الدوله را برعهده داشته ودر سیصد و سی و چهار وفات نموده است.
پدرش عباس نیز وزارت داشته. از صاحب نقل شده که شعرا مرا به صد هزار قصیده ی فارسی و عربی مدح و ستایش کردند و از هیچ کدام به قدر دو بیتیِ ابوسعید رستمی اصفهانی خشنود نشدم که گفته است:
ورث الوزاره کابراً عن کابر
موصوله الاسناد بالاسناد
یروی عن العباس عبّاد وزرا
رته و اسماعیل عن عبّاد (3)
(ر.ک.فواید الرضویه،ج1،ص45.)
ابوحنیفه فضل بن حباب و معاصرینش از محدثین بغداد،روایت احادیث می نماید، و ابوبکر بن مردویه و جمعی از فضلای اصفهان از او اخذ حدیث کرده اند.(الذریعه 11: 37.)
در هدیه العباد در احوال او گوید: در علم و دانش و پرهیزکاری دارای مقامی بلند،و مرتبه ای ارجمند بود،و در السنه مشهور به شیخ امین می باشد،و در ابتدای حال به معلمّی اشتغال داشته،و پس از آن کاتب امیر رکن الدوله ی دیلمی شده،و بعداً او را منصب وزارت داده.(الکنی و الاقاب 2: 365.)
وی را تألیفاتی است:
1. رساله در آیات الاحکام؛
2. رساله ی احکام القرآن؛و غیره.