متن شجره نامه امامزاده عزّالّدین محمّد مبارکه (شاه کوچک )

به گزارش سایت شمس شهرستان مبارکه .

متن شجره نامه ی حضرت امامزاده عزّالّدین محمّد (نسخه برداری شده از متن اصلی)

 بسم الله تعالی هوشأنه هم من السلسه

بسم الله الرّحمن الرّحیم

       بعدِ اَلحمد و الصَلَوات باعث بر تحریر و تَسطیر و چهره گشایی عروس این عبارات نیک فرجام آن است که شمّه ای از حال و سلاله و تبار طیّبه ی  جلیله ی حضرت امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد ملقّب به شاه- کوچک واقع در ناحیه ی اصفهان (لنجان) متذکّر شویم.

آن چه راکه از کتاب «بَحرالاَنساب» امیر تیمور گورکانی طابّ ثراه و اخبار و اسناد معتبر از حضرت امام به حق ناطق امام جعفر الّصادق علیه الّسلام به نظر رسید و ملاحظه گردید آن است که چون خلفای عبّاسی علیه لعنت و العذاب دائماً با اولاد و اَحفاد حضرت علی بن ابی طالب علیه الاف التحیّه و الّسلام خصومت و دشمنی علنی داشتند و در مدّت پانصد سال و اندی زمامداری و خلافت عبّاسیّان همواره با آل ابوتراب در جنگ و جدال بودند بعد از شهادت حضرت ثامن- الائمّه، حضرت علی بن موسی الّرضا علیه الّسلام، امام هشتم شیعیان جهان کلّیه ی امامزاده ها با کاروان های متعدّد و در زمان های مختلف به مقابله و مقاتله با دشمنان دین مبین اسلام و توسعه و گسترش مذهب تشیّع رو به ولایت عجم (ایران) نهادند و از فشار ظلم و ستم آن قوم غدّار هریک در محلّی به دست ظالمان و معاندین دین اسلام گرفتار و شهید شدند.

اینک کلک قلم را نگارش می دهیم به توضیح انتساب و نساب جلیله ی حضرت امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد که معروف در ناحیه و منطقه به «شاه کوچک» است.سلاله و تبار طیّبه ی آن حضرت به هشت واسطه و فاصله به حضرت امام سجادحضرت امام زین العابدین علیه الّسلام منتهی و مختوم می گردد که اسامی خود و اجداد طاهرینش و محلِّّ شهادت و مقتل و مدفن هر کدام ذیلاً نگاشته می شود، از این قرار:«حضرت امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد مدفون به محله شاه کوچک لنج یا لنجان اصفهان ابن امامزاده شاهزاده علی اکبرمدفون به ارض شهرضا ابن امامزاده شاهزاده عبدالله مدفون به شهرکرد ابن امامزاده شاهزاده ابوالقاسم مدفون به اصفهان ابن امامزاده شاهزاده سلیمان مدفون به ارض قم ابن امامزاده شاهزاده عبدالله مدفون به ارض ایذه(مال امیر) ابن امامزاده شاهزاده هاشم مدفون به ارض بابل ابن امامزاده شاهزاده محمّد مدفون به ارض بغداد ابن امامزاده شاهزاده عبدالله الباهرمدفون به ارض غرّی (نجف) ابن حضرت امام سجّاد علی زین العابدین علیهم الّسلام هستند» به واسطه ی حُسن جمال و درخشندگی رخسار و چهره حضرت شاهزاده عبدالله به«الباهر» ملقب گردید و خودش و امام محمّد باقر از یک مادر بودند و علّت این که امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد به شاه کوچک شهرت یافت و این محله به نام« شاه کوچک» خوانده و نامیده شد، آن است که چون از سایر برادران کوچک تر و در نزد پدر و برادران محبوبیّت زایدالوصفی داشت و علاوه بر این در سن پانزده سالگی به شهات رسید لذا به شاه کوچک معروف بود و پس از شهادت آن حضرت که کلّیه ی آن ناحیه به مزرعه یا محصور مشهور بوده این محله به شاه کوچک شهرت یافت.

شرح حال حضرت امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد معروف به شاهزاده کوچک آن است که، در زمان خلافت ابوالعباس احمد ،الّناصراّلدین بِا لله، سی وچهارمین خلیفه- ی عبّاسی(خلافت575تا622هجری قمری) به والیان و جاسوسان خود در عجم دستور تعاقب و دستگیری آل ابو تراب را صادر می کرد ودر این موقع از جانب خلیفه ی عبّاسی فرمانروایی خطّه ی اصفهان و چهارمحال به عبدالّرحمن ابن مفلح  و اَحرَث ابن سیما محوّل گردیده بود که هر دو نفر در ظلم و ستم شقی ترین و بی رحم ترین افراد زمان خود بودند و حاکمیّت و فرمانروایی ناحیه ی  بختیاری و ایذج (ایذه) را به موسی ابن بغاد که خبیث تر و لعین تر از دو نفر یادشده بود واگذار نموده بود. این حاکمان و ظالمان شقی جیوش و عَساکر خود را به دسته های مختلف تقسیم و هر دسته ای را به فرماندهی شخصی لایق و کاردان جهت امنیّت طرق و شوارع در دژها و قلاع مستحکم آن مناطق از جمله دژ قلعه کژدیمک و قلعه بادرنگون و قلعه تی در ناحیه ی بختیاری و ایذه و دژهای قلعه شاه و قلعه سفید و قلعه پرنیان و قلعه قندی و قلعه بغل در ناحیه ی نجف آباد و شهرضا و منطقه ی مزرعه و محصور اصفهان متمرکز نموده بودند. در این هنگام حضرت امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد معروف به شاه کوچک به اتّفاق پدرش امامزاده شاهزاده علی اکبر و برادران خود امامزاده شاهزاده حمزه و امامزاده شاهزاده سلیمان و امامزاده شاهزاده بهاء الّدین و جمعی از بنی اعمام خودکه بالغ بر یکصد نفر بودند از طریق شطّ العرب و هویزه و خفاجیّه (سوسنگرد) و ناصریّه (اهواز) و فلاحی (رامهرمز) و ایذج (ایذه مال امیر) پس از طّی مسافت و عبور از جبال و رودخانه ها و شهرها و قراء و قصبات در بین راه به منطقه ی قمشه ی اصفهان که اکنون شهرضا نامیده می شود وارد گردیده، قصد عزیمت طوس را داشتند و از اوضاع منطقه بی اطّلاع بودند و از تمرکز جیوش عبّاسی در مناطق یاد شده آگاهی نداشتند .در این هنگام سکنه ی قمشه که به مذاهب مختلف معتقد بودند یکی از دشمنان آل ابوتراب به نام  ربیعه ابن خزیمه ورود امامزاده ها را به جیوش عبّاسی متمرکز در قلاع، قلعه سفید و قلعه پرنیان و قلعه شاه اطّلاع داده تا به دستور احرث ابن سیما و عبدالّرحمن ابن مفلح ، عساکر خود را مجهّز و مسلّح به سلاح جنگی نموده به فرماندهی حارث ابن مُرّه کوفی و ناصر و منصور اشجع به جدال با امامزاده ها   گسیل  داشته و در صحرای قهنویه ی  قمشه  به راهنمایی  ربیعه ابن خزیمه  به کاروان امامزاده ها شبیخون زده دراین نبرد شبانه چون عدّه ی ایشان قلیل بود در مقابل لشکر دشمن و هجوم بی امان خصم تاب مقاومت نیاورده شبانه هر چند نفری به جهتی به کوهپایه ها و شهرهای مجاور متواری شده،  قسمتی به طرف صحرای نور آباد اصفهان و برخی به طرف سمیرم و بعضی به کوهپایه ی لنج و شهرکرد پناهنده گردیدند و لشکر دشمن به هر جهتی در تعاقب آنها بوده تا هریکی را در محلّی از نقاط یاد شده به شهادت رسانیدند. در این هنگام حضرت امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد معروف به شاه کوچک پس از شهادت یکی از برادران و پدر بزرگوارش امامزاده شاهزاده علی اکبر در قمشه و صحرای قهنویه با تعدادی از بنی اعمام و بقیّه ی اخوان خود که به طرف کوهپایه های لنج یا لنجان متواری شده بودند در صحرای دشت گل و دستگرد سپاه خصم آنها را به محاصره در آوردند،پس از محاربه و مجادله بسیار و شهید شدن چند تن از امامزاده ها حضرت

امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد به همراه عمو و یکی از برادران خویش درصحرای بیابان مزرعه لنج به دست حارث ابن مُرّه ی کوفیبه درجه ی رفیع شهادت نایل شدند.پس از خروج سپاه خصم از میدان نبرد، مؤمنین و مسلمین منطقه اجساد شهدا را هر کدام در محلّ شهادتش دفن کردند

و نام آن مزرعه به عظمت شأن آن بزرگوار و اقامت و سکونت مردم در آن مکان به شاه کوچک مشهور گردید که اکنون به محله شاه کوچک

معروف و به میزان محاسبه جغرافیایی استان اصفهان محله شاه کوچک که حضرت امامزاده شاهزاده عزالّدین محمّد در آن مدفون است در

جنوب غربی لنجان واقع شده.  و تعداد شهدای این نبرد در ناحیه لنجان بالغ بر هیجده امامزاده بودند که مرقد بعضی هنوز نامعلوم و برخی هم

آشکار و دارای بقعه و زیارتگاه اهالی آن سامان است.مادر حضرت امامزاده شاهزاده کوچک به نام مهد عُلیا مجلّله حلیمه خاتون بوده او دختر

حضرت امامزاده سیّد ابراهیم از ذُریّات و اَحفاد حضرت باب الحوائج موسی الکاظم علیه الّسلام است. مرقد مطهّر حضرت امامزاده شاهزاده

عزالّدین محمّد تا مدّت زیادی نا معلوم بود تا در زمان مَلِک دوران و خسرو زمان سلطان محمود غازان خان ایلخان فرزند ارغون خان فرزند

اباقاخان خان فرزند هلاکوخان فرزند تولیخان فرزند چنگیز خان مغول (تموچین) که بر ایران سلطنت داشت و به مذهب تشیّع گراییده بود و  به

اَئمّه هدی علیه الّسلام علاقه و محبّت زایدالوَصفی داشت، هنگام عزیمت به ناحیه ی اصفهان به حاکم و فرمانروای خود در لنجان به نام بویر

ابغای تاتاری دستور داد تا بقعه و بارگاهی به سبک معماران مغولی برگِرد مرقد مطّهر آن حضرت ساخته شود .چون بی نهایت به ائمّه ی هدی

معتقد بود و گرایش ایمانی داشت سیورغال و موقوفه ای جهت آن بزرگوار در ناحیه لنج یا لنجان و حومه مقرّر داشته که ذکر آن موقوفات در

این تذکره ی انتسابی امکان پذیر نیست و آن املاک و قطعات مزرعه و باغات موقوفه را بر ورق پوست آهو دبّاغی توقیر و تسطیر فرمود به

امضا و مهر و ملوکانه به نام لا اله الّا الله مزیّن و بر مرقد مطهّرش نصب فرمودند که برای همیشه معلوم باشد.پس از گذشت زمان متمادی از

طرف خوانین ظالم و عمّال ستمگر آن فرمانِ موقوفاتِ شاهانه ربوده شد. جهت انتفاع خود این حرکت غیر انسانی را انجام دادند که تا ابد مرتکین

ملعون و مغبون دارَین خواهد بود و آن بقعه و بارگاهی که به امر و فرمان سلطان غازان خان توسط بویر ابغای تاتاری ساخته شده بوده به مرور

زمان بر اثر بی توجهّی اهالی منطقه منهدم و خراب گردید و این بقعه و بارگاه کنونی به وسیله اشخاصی خیر و با ایمان منطقه ساخته و مرتّب

شده است و چون اهالی آن سامان از عظمت شأن و تبار آن حضرت آگاهی نداشتند و اهالی به نظر حقارت به آن حضرت می نگریستند و به

میزان شأن و تبار آن حضرت خدمتی انجام نمی دادند، حال که عظمت و بزرگی خاندان و علوّ  شأن سلاله و تبار آن حضرت به وسیله ی

اشخاصی با ایمان و خیر معیّن و مشخّص شده  و شجره ی انتسابی حضرت امامزاده شاهزاده

عزالّدین محمّد معروف به شاه کوچک را پس از سال های متمادی با زحمات و خسارات متحمّله به دست آورده و به مشاهده ی عموم رسید.