بی‌توجهی به رعایت فاکتور ضدحریق بودن پارچه صندلی قطار
با وجود ضرورت رعایت ویژگی ضدحریق بودن پارچه صندلی قطارها برای کاهش حجم آتش‌سوزی در زمان سانحه، به نظر می‌رسدکه این فاکتور در ساخت و بازسازی قطارها جدی گرفته نمی‌شود.
به گزارش خبرنگار مهر، یک ماه از حادثه برخورد دو قطار درسمنان می‌گذرد و کمیسیون عمران مجلس، کمیته ویژه بررسی حادثه تصادف دو قطار تشکیل داده و کمیسیون عالی سوانح راه‌آهن هم، گزارش‌های خود را درباره علل و عوامل این حادثه منتشر کردند؛ اشتباه انسانی و خطای مکرر سیستم «ای. تی. سی» به عنوان مهمترین علل این حادثه معرفی شدند، البته استفاده از پارچه ارزان‌قیمت هم به جای پارچه ضدحریق در صندلی‌های قطار، از عللی بود که در گزارش کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی به آن اشاره شد.
تاثیر استفاده از پارچه‌های ضدحریق در صندلی‌های قطار، بر کاهش حجم آتش‌سوزی و تعداد جان‌باختگان حوادث ریلی، موضوع مهمی است که تاکنون توجه چندانی به آن نشده است؛ اما رعایت آن می‌تواند علاوه بر ارتقای سطح کیفی خدمات راه آهن، ایمنی و سلامت مسافران را افزایش دهد.
به گفته کارشناسان حوزه ریلی، رعایت ضدحریق بودن پارچه صندلی‌های قطار، یکی از فاکتورهایی است که در استانداردهای «یو. آی. سی» (اتحادیه بین‌المللی راه آهن‌ها) هم به آن اشاره شده است و سازندگان قطار باید این الزام را در به کارگیری پارچه‌ها رعایت کنند. با این وجود، برخی کارشناسان نساجی می‌گویند، رعایت این فاکتور (ضد حریق بودن) در تولید پارچه صندلی جدی گرفته نمی‌شود و افزایش هزینه ۱۰ تا ۱۵ درصدی پارچه‌ها، عاملی شده است که سازندگان قطار و همچنین شرکت‌های نساجی طرف قرارداد با راه آهن، تمایل چندانی به رعایت آن نداشته باشند.
سعید قصابیان، کارشناس حوزه حمل و نقل ریلی در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن اشاره به بی‌توجهی سازندگان قطار در رعایت فاکتور ضدحریق بودن در پارچه صندلی‌ها می‌افزاید: در حال حاضر سازندگان داخلی و همچنین شرکت‌هایی که بازسازی واگن‌های قطار را بر عهده دارند، این الزام را جدی نمی‌گیرند.
وی اظهار داشت: رعایت این فاکتور، بستگی به سفارش و تقاضای مشتری یعنی رجا و راه‌آهن هم دارد؛ یعنی این الزام باید از تولیدکننده یا شرکت طرف قرارداد برای بازسازی هم درخواست شود.
به گفته قصابیان، در حال حاضر در ایران بیش از همه به نوسازی ناوگان هوایی توجه می‌شود؛ زیرا «ایکائو» یعنی سازمان بین‌المللی هوانوردی، استانداردهای سخت‌گیرانه‌ای را در این زمینه اعمال می‌کند.
این کارشناس صنعت حمل و نقل ریلی بیان می‌کند: باید به این سوال پاسخ داده شود که با وجود الزام راه‌آهن برای استفاده از پارچه‌های ضدحریق در بازسازی و ساخت واگن‌ها، آیا رعایت این موضوع از سوی تولیدکنندگان پارچه صندلی‌های قطار الزام‌آور است و تولیدکنندگان طبق الزام راه‌آهن و رجا مجبور به استفاده از پارچه ضدحریق هستند؟
وی اضافه می‌کند: در هر صورت راه‌آهن باید توضیح دهد که چرا الزامی برای سازندگان قطار ایجاد نکرده است یا اینکه اگر الزام وجود دارد و این موضوع از سوی بازسازی‌کنندگان رعایت نمی‌شود، چرا راه‌آهن یا رجا به این تخلف رسیدگی نمی‌کنند؟
افزایش ۱۵ درصدی قیمت پارچه‌های ضدحریق و معمولی
حسن نیلفروش‌زاده، یکی از کارشناسان صنعت نساجی است که در واکنش به عدم رعایت فاکتور ضدحریق بودن صندلی‌های قطار از سوی سازندگان، به سختگیری های سازمان هواپیمایی کشوری بر نوسازی و بازسازی صندلی‌های هواپیما اشاره می‌کند و می‌گوید: اگرچه پارچه صندلی‌های هواپیما و قطار باید خاصیت ضد احتراق داشته باشند؛ اما استاندارد تولید پارچه هواپیما بالاتر از قطار است.
وی ادامه می‌دهد: ضد احتراق بودن خاصیتی است که پس از تولید پارچه به آن اضافه می‌شود و برای رعایت این ویژگی باید، مواد اولیه خاصی به پارچه اضافه شود که قیمت پارچه را حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش می‌دهد و تفاوت قیمت چندانی را بر تولیدکننده تحمیل نمی‌کند؛ اما با این وجود به نظر نمی‌رسد که تولیدکنندگان این ویژگی را رعایت کنند.
عدم رعایت ویژگی ضدحریق بودن پارچه صندلی‌های قطار
عباس سرشار زاده، کارشناس حوزه نساجی هم درباره عدم رعایت فاکتور ضدحریق بودن در پارچه صندلی‌های قطار می‌گوید: براساس استانداردهای بین‌المللی باید فاکتورهای خاصی در تولید پارچه‌های قطار و هواپیما رعایت شود که یکی از آنها ضدحریق بودن است.
سرشارزاده، ادامه می‌دهد: ضد حریق بودن پارچه‌های قطار، فاکتوری است که باید در ساخت و تولید پارچه صندلی‌ها استفاده شود و بر اساس آن، مواد خاصی پس از ساخت پارچه به آن اضافه شود که در حال حاضر تولیدکنندگان پارچه به این موضوع توجهی نمی‌کنند.
نگاهی به گفته‌های کارشناسان حوزه نساجی نشان می‌دهد رعایت این فاکتور اساسی(ضدحریق بودن پارچه صندلی‌های قطار) در ایمنی قطارها، چندان جدی گرفته نمی‌شود؛ اما همچنان این سوال مطرح است که آیا راه آهن و رجا، الزام خاصی برای رعایت این فاکتور در نظر گرفته‌اند؟ یا اینکه به دلیل عدم ضرورت اجرای این ویژگی، تولیدکنندگان پارچه هم لزومی برای رعایت آن نمی‌بینند؟
