ماجرای زن انگلیسی که در جنگ هشت‌ روزه غیرقانونی وارد غزه شد

به گزارش خبرگزاری مهر، «ونیسا بیلی» فعال مدنی و ضدجنگ از کشور انگلستان خانمی است که پدرش دیپلمات بوده و خود در خانواده‌ای اشرافی بزرگ شده است، بعد از فوت پدرش و با مطالعۀ دست‌نوشته‌های او، متوجه علاقه‌اش به کشورهای اسلامی و فلسطین می‌شود، به راه ‌و روش پدر علاقه‌ پیدا می‌کند و تصمیم می‌گیرد راه پدر را ادامه دهد. بنابراین فعالیت‌های اقتصادی خود را رها کرده و به عنوان فعال مدنی به دنبال اندیشه‌های پدر می‌رود. بیلی ابتدا به مصر، جایی که پدرش سال‌ها در این کشور زندگی کرده، می‌رود و سپس تصمیم می‌گیرد به غزه برود. رفتن او به غزه با تنش‌های مرزی مصر و فلسطین اشغالی در سال 2012 و آغاز جنگ هشت‌روزۀ غزه مصادف می‌شود. وی امروز یک فعال مدنی و ضدجنگ در غرب آسیا و شمال آفریقا است و تاکنون در کانون بسیاری از بحران‌های اخیر منطقه حضور داشته است. خانم بیلی با حضور در برنامه هم‌قصه، ماجرای ورودش به غزه و اتفاق‌های جنگ هشت‌روزه را شرح داد.

عبور از تونل‌های زیرزمینی‌ آزمایش پایبندی به عقایدم بود

ونیسا بیلی با اشاره تلاش خود برای ورود به نوار غزه و معطلی‌های دوهفته‌ای پشت مرز فلسطین در مصر و روایت ماجرای ناکام ماندن در عبور قانونی از مرز رفح و تلاش برای عبور از تونل‌های مخفی گفت: ما وارد تونل شدیم و باید بگویم که من خیلی از جاهای تنگ می‌ترسم. این کار برای من آزمایش پایبندی به عقایدم بود؛ اینکه وارد حفره‌ای در زمین بشوم و اصلاً ندانم که این تونل چقدر طولانی یا چقدر کوتاه خواهد بود.

وی ادامه داد: فکر کنم ده دقیقه طول کشید و بعد به آخرش رسیدیم که مثل یک بالابر دستی بود. آنجا داخل بالابر می‌ایستید و شما را بالا می‌کشند تا به سطح زمین برسید.

تعجب از زندگی مردم در غزه بخش بعدی صحبت‌های این خبرنگار ضدجنگ بود. بیلی گفت: شما وارد غزه می‌شوید و انتظار دارید که به منطقۀ جنگی یا منطقه‌ای که تحت اشغال بوده ورود پیدا کنید؛ اما می‌بینید که زندگی عادی در جریان است. آن روز یکی به من ‌گفت: «ما به غزه آمدیم و فکر می‌کنیم می‌توانیم کاری کنیم تا صلح را ایجاد کنیم؛ ولی در واقع ما صلح و آرامش را در غزه می‌بینیم» اگر می‌توانستم، به همه می‌گفتم که یک بار به غزه بروید؛ چون زندگی شما را تغییر می‌دهد، تفکر و دید شما به دنیا را عوض می کند.

ارتباط ما با خالق‌مان از طریق مبارزه است

بیلی با اشاره به اینکه با شروع جنگ به صورت غیرقانونی وارد غزه شده بودیم، این امکان برای ما بود تا از غزه خارج شویم ولی با این پیشنهاد مخالفت کردیم، اظهار کرد: فکر می‌کنم این خیلی بزدلانه است که کسانی را ترک ‌کنم که برای همدردی با آن‌ها آنجا رفته‌ام. اگر قرار است در کنار مردم برای همبستگی با آن‌ها بمانم، این تنها برای موقع آسایش و راحتی نیست بلکه در زمان خطر هم باید این همبستگی باشد. برای من این آزمایش حقیقیِ همبستگی با مردم غزه بود. آن‌ها خانواده من هستند و من خانواده خودم را ترک نمی‌کنم.

وی به توصیف صبحی در غزه پرداخت که باعث تحول درونی او شد تصریح کرد: تجربه‌ای که همیشه به یادم می‌ماند، بعد از دومین شب بمباران بی‌وقفه بود. معمولا بمباران‌ها حدود ساعت ۵ صبح، حوالی طلوع آفتاب، متوقف می‌شدند. آن روز بعد از 24 ساعت بمباران بی‌وقفه، این موقع صبح سکوت عجیبی ایجاد شده بود. یادم هست که روی پشت بام آپارتمان رفتم. ما کنار مسجد بودیم و اذان از مسجد پخش می‌شد. آن موقع تمام ترسم از بین رفت. هیچ ترسی در من نبود. متوجه شدم که فرقی نمی‌کند که مسلمان باشی یا مسیحی یا اینکه هر دین دیگری داشته باشی.

این فعال مدنی خاطر نشان کرد: ارتباط ما با خالق‌مان از طریق مبارزه است؛ مبارزه علیه نفرت، خشونت، تفرقه و بی‌رحمی. نوای اذان در برابر تمام سلاح‌ها قدرت‌مندتر است و باقی می‌ماند. ۲۴ ساعت بعد از بمباران باقی ماند و هنوز باقی مانده و این چیزی است که اسرائیل نمی‌فهمد.

سازمان ملل در جنایت علیه مردم یمن شریک است

بیلی در بخش پایانی صحبت‌های خود به فعالیتش در سازمان ملل برای دفاع از حق مردم یمن اشاره کرد و با بیان اینکه سازمان ملل در کشتار مردم یمن شریک جرم است، گفت: سازمان ملل با استناد به قطعنامۀ ۲۲۱۶ خود که در واقع تحریمی علیه ۵ فرد در یمن است، به عربستان سعودی و ائتلاف سعودی اجازه می‌دهد تا از طریق این تحریم بتوانند محاصرۀ زمینی و دریایی ۲۷ میلیون یمنی را عملی کنند. تاکنون دوهزار نفر به دلیل بمباران، جان خود را از دست داده‌اند و این درحالی است که ده‌هزار کودک از زمان شروع درگیری به دلیل بیماری‌های درمان‌پذیر و گرسنگی جان داده‌اند.

وی اظهار کرد: سازمان ملل در قتل ‌عام مردم یمن همدست است و این یک پرونده مشخص قانونی است. ما به عنوان بشریت باید این را خط قرمز خودمان قرار بدهیم. چیزی که ما الآن برای آن مبارزه می‌کنیم تنها جنگ در یمن، سوریه، فلسطین، لیبی یا عراق نیست؛ این جنگ علیه بشریت است.

آقازاده‌ها از نگاه مردم در گزارش مردمی

در بخشی از این برنامه، گزارشی پخش شد که در آن سلیم نیگانیگا، گزارشگر برنامه، نظر مردم دربارۀ آقازاده‌ها را می‌پرسید. پاسخ‌های مردم به این سؤال متنوع بود و طیفی از جواب‌های مثبت و منفی را در بر داشت. در ادامۀ این گزارش از مردم پرسیده‌ شد که «آیا آقازاده‌ای را می‌شناسید که منصب پدرش را رها کرده باشد و برای کمک به مردم به مناطق محروم رفته باشد؟ » جواب مردم به این سؤال منفی بود و وقتی می‌شنیدند که مهمان برنامه چنین ویژگی دارد، متعجب می‌شدند.