شغل مقدس یک یخ فروش
مجله مهر: آقای «بالتازار اوشکا» شاید آخرین بازمانده از نسل یخ فروش ها باشد. او حداقل هفته ای یک بار باید به مدت ۵ ساعت تا رسیدن به بلندترین کوه اکوادور پیاده روی کند و بعد از بالا رفتن از دامنه های این کوه به معدن یخ برسد تا از این یخچالهای طبیعی تکه های یخ بردارد. رفت و آمد در این مسیر پر فراز و نشیب برای اوشکا باتوجه به سن و سالش اصلا شوخی نیست. اما او همچنان به این سنت خانوادگی پایبند است.
اوشکا ۶۷ ساله و دوستش «خوان» معمولا ساعت ۷ صبح به سمت معدن یخ راه می افتند و بعد از یک ساعت سوار شدن بر قاطر به منطقه یخچالهای طبیعی می رسند. آن وقت باید از کوهپایه ها بالا بروند تا به معدن اصلی یخ برسند در نهایت آنها شروع به خرد کردن یخ ها می کنند و این تکه ها را با خود می آورند. با وجود سن و سال زیاد و قد کوتاه اوشکا او می تواند به تنهایی دو بلوک ۲۷ کیلویی از یخ را روی شانه هایش حمل کند.
بعد از بستن یخ ها به قاطر حالا آنها باید به سمت روستای خود برگردند تا یخ ها را به فروش برسانند. در نهایت آنها معمولا ساعت ۴ بعد از ظهر به روستا می رسند. با اینکه تکنولوژی امروز می تواند توسط یخچال های برقی تولید یخ کند اما مردم این منطقه اعتقاد دارند که این یخ ها خاصیت درمانی و ویژه ای دارند برای همین از آنها برای تولید آبمیوه های سنتی و بستی استفاده می کنند.
اوشکا هر بلوک یخ ۲۷ کیلویی را حدود ۲/۵ دلار می فروشد یعنی در آمد هفته ای او حدود ۲۵ دلار است. اما از وقتی داستانش رسانه ای شده گردشگران زیادی به این منطقه می آیند تا این معادن طبیعی یخ را از نزدیک ببینند. هر گردشگر روزانه به این مرد یخی روزی ۶۰ دلار پرداخت می کند که به نظر منصفانه می آید.
با این حال اوشکا کارش را نوعی عمل مقدس می داند و این سنت باستانی را تا هر زمان که بتواند ادامه می دهد.
