شعر مناجات با امام حسین علیه السلام

مانند نور آمدی و لا مکان شدی

پرواز آسمانی هفت آسمان شدی

با جلوه های نوری بالانشین خود

   خورشید صبح و ظهر و غروب اذان شدی

تا اینکه انبیا به تو نزدیکتر شوند

روضه شدی و در همه دوران بیان شدی

محرابهای مسجد دنیا ، خدا نداشت 

 از عرش آمدی و خدای جهان شدی

یک یاحسین گفتم و دیدم دلم شکست    

 اشکم شدی ز گوشه ی چشمم روان شدی

یک شب کناره سفره تو سائلت شدیم 

یک شب کنار سفره ی ما نانمان شدی

قبل از دراز کردن دست گدائی ام   

آقا شدی کریم شدی مهربان شدی

ناراحت جدائی مهر تو نیستم

روزی که آمدی به دلم جاودان شدی

یک وقتی آمدم که به دردت نمی خورم

دیر آمدم تو همسفر خیزران شدی…